Кірыліца ў сеціве

Н, н (назва: эн) — знак усіх славенскіх кірылічных азбукаў (14-ы ў балгарскай, 15-ы ў беларускай і расейскай, 16-ы ў сэрбскай, 17-ы ў македонскай і 18-ы ва ўкраінскай); выкарыстоўваецца таксама ў пісьменствах некаторых неславенскіх народаў. У стара- і царкоўнаславенскай азбуках завецца «нашь» (ст.-сл.) ці «нашъ» (ц.-сл.). У кірыліцы зьяўляецца 15-м па ліку, выглядае як

і мае лікавае значэньне 50; у глаголіцы па ліку 16-ы, выглядае як

і мае лікавае значэньне 70. Паходжаньне кірылічнага знаку — прапісны ўстаўны грэцкі знака ню (Ν, ν). Да 14 стагодзьдзя (хоць не паўсюднае) папярэчына ў N-вобразнай кірылічным выглядзе знаку Н трохі павярнулася супраць гадзіньнікавай стрэлкі, і літара набыла цяперашні выгляд (з якім і ўвайшла ў грамадзянскі шрыфт, зраўнаўшыся лацінскай H); зрэшты, часам у царкоўнаславенскіх выданьнях (асабліва ў загалоўкаў) і ў паўднёвых славенаў (у звычайным рукапісных знаках сэрбаў і чарнагорцаў) старое N-вобразнае напісаньне захоўваецца. Паварот папярэчыны N да Н адбываўся адначасна зь ператварэньнем H у И, так што канфлікту з-за супадзеньня дзьвюх знакаў ніколі не было; зрэшты, у шэрагу почыркаў і нават друкарскіх шрыфтоў адрозьненьне паміж імі ледзь адчувальна. У астатнім выгляд знаку Н быў досыць устойлівы.